büllur — ə. 1) parlaq və şəffaf daş, Nəcəf daşı; 2) xrustal … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəbəllir — ə. büllur kimi olmuş; büllurlaşmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
büllurasa — ə. və f. büllur kimi, büllur kimi saf və parlaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
abginə — f. 1) şüşə; 2) büllur; 3) şirə, mina … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
minə — f. 1) şüşə, büllur, şir; 2) mozaika, rəngarəng şüşə; 3) siferblat; 4) göy, səma, asiman … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
allah — is. <ər.> 1. Bütün kainatın yeganə yaradıcısı və idarə edəni; Yaradan, Tanrı, Rəbb. Lap qabaqlar Allahdan başqa heç kim yox imiş. . (Əsatir). Allahın qəzəbi tutur, Adəmlə Həvvanı cənnətdən qovur. . (Əfsanə). Qorqmazam bu dünyada heç… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
böht — is. <ər.> Heyrət, təəccüb, mat qalma, çaşıb qalma, çaşqınlıq. . . Böhtün içində onun <Hacı Xəlilin> keçən günləri bir bir gəlib gözünün qabağından ötürdü. Ə. H.. Rəssam heyrət və böht içində dayanıb dinləyirdi. İ. Ə.. Böht aparmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bülluri — sif. <ər.> Büllur kimi saf, təmiz, ləkəsiz, parlaq. // Şəffaf, dumduru … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
büllurin — sif. <ər.> Büllurdan, büllurlu, büllur kimi. Nə rəva cani büllurin yetə nazik ləbinə; Bərgi güldən gərək olsun, gözəlim, cam sənə. S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bədənnüma — sif. <ər. bədən və fars. nüma> Adətən bədənnüma ayna (güzgü) şəklində işlənir – başdan ayağa bütün bədəni göstərən böyük güzgü. <Ağa Mərdan:> A kişi, mən sənin gözündə necə görükürəm? Qoy bir aynaya baxım. (Bədənnüma aynaya baxır). M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
